بالاخره شد هممونی که سالها انتظارشو کشیدیم..من..تو..یک سقف...ویک دنیا ارامش...

قولی که روز عروسی تو ماشین به هم دادیم...اینکه هوای همدیگه رو خیلی داشته باشیم و به خاطر دیگران ارامش همدیگه رو به هم نزنیم...و اینکه یادمون نره چطور همدیگه رو دوست داشتیم و انتظار کشیدیم برای مال هم شدن..واین احساس وعشق رو با مسائل پوچ وبی اساس عوض نکنیم...هنوز زنگ صدات تو گوشمه اون روزا که زنگ میزدی و با خجالت میگفتی..

دوست دارم...

مطمئن باش هیچی تو دنیا نمیتونه عشقی که اون روزا نهالشو کاشتیم و بخشکونه..حتی....

دلم نمی خواد زندگیمون بشه مثل زن وشوهرای دیگه هرچند در نهایت خوشبختی...

دلم میخواد همیشه دلم برات بلرزه..مث روزای اول دلبستگیمون..همیشه انتظارت بکشم از در بیای همیشه وقتی صدام میکنی دلم هررری بریزه پایین..همیشه وقتی میگی دوست دارم جفتمون زل بزنیم به چشمای هم  وبقیشو از چشمای هم بخونیم...وقتی کنارتم نفسهات سنگین ترین غم ها رو بشوره از دلم..حس داشتنت دیووونم کنه...

دوست دارم مثل روزای اول عاشقیمون.هیچی رو جز این احساسم باور نکن...حتی غر زدن ها و حرفهای از رو عصبانیت و بچگی هامو......